Jak podłączyć do gniazda ANTENOWEGO AZART lub gniazda tradycyjnej TV kablowej (nie dotyczy telewizji IP) radio oraz telewizor i związane z nim odbiorniki?
Sznur przyłączeniowy „antenowy” koncentryczny o impedancji falowej 75 Ω (rys. poniżej), łączy ścienne gniazdo AZART lub tradycyjnej telewizji kablowej z odbiornikiem. Jest to sznur uniwersalny. Łączy otwór oznaczony „TV” gniazda ściennego z telewizorem. Taki sam sznur po odwróceniu kierunku, łączy otwór oznaczony „R” gniazda ściennego z radiem.
Sznur przyłączeniowy może mieć dowolną długość, można go też przedłużać, łącząc sznury szeregowo (rys. poniżej).
Do jednego gniazda można podłączyć równocześnie radio i telewizor (rys. poniżej). Radio powinno być przystosowane do odbioru sygnału UKF-FM w paśmie 87,5…108 MHz, przy czym dostępne jest tu pasmo co najmniej 87,5…230 MHz dla ewentualnej radiofonii T-DAB+. W torze telewizyjnym dostępne jest pasmo co najmniej 110…862 MHz.
W torze sygnału antenowego telewizora może wystąpić kilka sznurów przyłączeniowych łączących ze sobą kolejno wszystkie urządzenia, np. STB DVB-C, nagrywarkę i wreszcie sam telewizor (rys. poniżej).
Bardzo ważne są parametry techniczne sznura „antenowego” łączącego ścienne gniazdo z odbiornikiem oraz ewentualnych pozostałych sznurów „antenowych” w torze sygnału antenowego. Jakość sznurów ma decydujący wpływ na satysfakcjonujący odbiór sygnałów analogowych i cyfrowych!
Jak podłączyć do gniazda ANTENOWEGO AZART lub gniazda tradycyjnej TV kablowej (nie dotyczy telewizji IP) stare lub nietypowe radio i telewizor?
Niektóre stare odbiorniki mają nietypowe gniazda antenowe. W tym przypadku po stronie odbiornika stosujemy nasadzany na sznur, odpowiedni adapter (rys. poniżej), dostosowujący właściwą wtyczkę uniwersalnego sznura do nietypowego gniazda starego odbiornika. W szczególności tym adapterem może być symetryzator odbiornikowy telewizyjny, lub radiowy, a w przypadku radia z nietypowym (żeńskim) wejściem antenowym 75 Ω, złączka dwustronnie męska.
Stosując adapter umożliwiamy użycie uniwersalnego sznura, nie niszcząc samego sznura, a zachowując jego pełną przydatność dla przyszłych zastosowań (rys. poniżej).
